Кога првата атомска бомба некогаш користена во војна експлодираше над Хирошима во утринските часови на 6 август 1945 година, жителите ги исполнуваа вообичаените обврски. Некои од нив седеа и стоеја на камените скали пред Сумитомо банката. Еден од нив држел стап за движење во десната рака. Само неколку секунди подоцна, тие исчезнаа под жешката светлина на атомската бомба, оставајќи ги само нивните сенки.
Во нивните сенки се зачувани последните моменти на стотици луѓе. Сенки останаа зад столбовите, вентилите, велосипедите.
Кога атомската бомба „Малото момче“ експлодира 1.900 метри над градот, блесок на сјајно, вжареното светло изгоре се што допре.
Во првиот момент, откако експлодира атомската бомба, температурата во неговиот центар достигнува неколку милиони степени Целзиусови, со дијаметар од 28 метри. Тоа трае е само стотинка.
Секунда подоцна, топлотниот бран се шири и ја уништува секоја органска материја пред него. Температурата во тој момент е околу 5.000 степени, а само три секунди по експлозијата, температурата е околу 1.700 степени Целзиусови.
Топлината на експлозијата беше толку силна што обели се во својата зона, оставајќи морничави сенки на човечки силуети каде што беа.
Кога експлодира бомба, интензивна светлина и топлина се шират од местото на експлозија, а предметите и луѓето на нејзиниот пат ги штитат предметите зад нив со апсорпција на светлина и енергија. Во овој случај, тоа го избели бетонот или каменот околу „сенката“, вели д-р Мајкл Хартшорн, емеритус-директор на Националниот музеј за нуклеарна наука и историја во Албакерки и професор по радиологија на Медицинскиот факултет.
Со други зборови, тие морничави сенки всушност ги обојуваат боите на тротоарите или зградите пред нуклеарна експлозија. Ако нешто се најде помеѓу зрачењето и ѕидот или која било друга површина, тој дел од ѕидот нема да избели. Само во форма на личност или предмет, вечна сенка ќе остане формирана на површината.
„Човечка сенка врежана во камен“
Можеби најпознатата сенка – која стана еден од симболите на Хирошима, е онаа на лицето што седи на скалите – „Хито Каге Но Ишии“ – или „Човечка сенка врежана во камен“.
Тротоарите со сенки најчесто беа извадени и однесени во Меморијалниот музеј на мирот во Хирошима. Сега посетителите можат да ги видат сенките на Хирошима одблизу како спомен на ужасите што ги носи нуклеарното оружје.Поголемиот дел од сенките што не беа пренесени во Музејот беа измиени од дожд и ветер.
Последиците во Хирошима беа без преседан. Една четвртина од населението во градот загина во експлозијата, а другата четвртина почина во следните месеци.